W kamienicy trwa montaż płytek podłogowych i ściennych, a także prace malarskie i suche zabudowy. W ramach prac renowacyjnych montowane są sztukaterie, odnawiane polichromie oraz renowacja prześwitu bramowego. Kończą się prace renowacyjne zabytkowej stolarki okiennej. W ostatniej fazie są prace na elewacji frontowej. Usunięte zostały jedynie fragmenty najbardziej zniszczone i porażone korozją biologiczną. Detale sztukatorskie i uszkodzone cegły zostały wzmocnione i zaimpregnowane. Detal architektoniczny został odtworzony wzorując się na zachowanych detalach architektonicznych na elewacji. Odtworzone zostały i zamontowane zabytkowe balustrady balkonowe. Na klatkach schodowych trwa renowacja i odtwarzanie zabytkowych balustrad.
PRZYSZŁOŚĆ KAMIENICY
Po zakończeniu remontu kamienica od razu będzie tętnić życiem. ŁSI przeprowadziła nabory na najemców kamienicy i dotychczas wynajęte zostało już 81% powierzchni. Swoje miejsce znalazły tutaj: restauracje, biuro podróży, poradnia zdrowia psychicznego oraz firma zajmująca się pośrednictwem pracy. Drugie i trzecie piętro budynku frontowego, jest już w całości wynajęte. Do wynajęcia zostały 4 lokale, które znajdują się w prawej oficynie. Każdy z nich ma powierzchnię 60-70 m2.
Zielona 6 jest miejscem doskonale skomunikowanym, w pobliżu przystanków tramwajowych, dworca Łódź Fabryczna, a niedługo także przystanku łódzkiego „małego metra”. Adres Zielona 6 będzie atrakcyjnym miejscem także ze względu na wygląd podwórka – publicznej, zielonej przestrzeni z miejscem do wypoczynku oraz liczną zielenią i drzewami. W budynku zaprojektowane zostały ekologiczne rozwiązania, takie jak oświetlenie LED, instalacja fotowoltaiczna, zbiornik wody deszczowej, czy ładowarka do rowerów elektrycznych.
HISTORIA KAMIENICY
W 1879 roku na placu położonym przy ulicy Zielonej znajdował się jednopiętrowy murowany dom, pokryty blachą. Właścicielem nieruchomości był wówczas Fryderyk Florian Miller.
We wrześniu 1879 roku nieruchomość sprzedał Ickowi i Rozalii Aurbach. W 1894 r. dom został rozbudowany. Poszerzono go od zachodniej strony o dwie osie. Pierwotnie dwukondygnacyjna oficyna wschodnia zostaje podniesiona do czterech i przedłużona. Powstaje również podpiwniczona czterokondygnacyjna oficyna zachodnia i parterowa służbówka w głębi posesji. Nieco później powstał projekt nadbudowy czwartej kondygnacji budynku frontowego. Autorami projektu byli Franciszek Chełmiński i Alwil Jankau. Nadali oni całej elewacji frontowej charakter neobarokowy. Od tego czasu zabudowania nie uległy zasadniczym zmianom. Przebudowy i remonty dotyczyły układu wnętrz budynku i wymiany okien i drzwi.
W 1896 r. Komisja Towarzystwa Kredytowego szacowała wartość nieruchomości na 62 tys. rubli srebrem. 12 grudnia 1906 roku, po licytacji nieruchomość została nabyta za 48 tys. rubli przez Dom Bankierski Wilhelm Landau. W międzywojennych latach powróciła jednak do rodziny Aurbachów, braci Hersza i Marcusa. Po śmierci Hersza w 1937 r. prawo własności przeszło na jego spadkobierców. W 1960 r. sąd postanowił dokonać wpisu na rzecz Skarbu Państwa. 1 lutego 1993 roku Gmina Łódź nabyła nieodpłatnie prawo do własności kamienicy.
