Ulica Pomorska (na odcinku Plac Wolności - Wschodnia)

Planowano, aby jedną z najważniejszych arterii wytyczających zarys Nowego Miasta była ulica przebiegająca na linii średnicowej w kierunku wschód-zachód. W pierwotnym zamyśle miała pełnić funkcję głównej osi tej dzielnicy – w ten sposób powstała ulica Średnia.

Dodać tu warto, że pierwotnie zarówno ulica Średnia, jak i Piotrkowska przecinały Plac Wolności. Ta pierwsza na osi wschód-zachód, a druga północ-południe. Obecnie, od Placu Wolności w kierunku zachodnim, dawna ulica Średnia zmieniła nazwę na Legionów, natomiast od placu w kierunku wschodnim na ulicę Pomorską. Opisywana zmiana miała miejsce w 1920 roku i miała na celu uczczenie symbolicznych zaślubin Polski z morzem. W 1988 roku ulica Pomorska została przedłużona aż do ulicy Nowosolnej, osiągając długość 11 km, co czyni ją najdłuższą ulicą Łodzi. Ma ona aż 608 numerów i krzyżuje się z 40 innymi ulicami.

Początek ulicy Pomorskiej to także historia łódzkich bibliotek. W budynku pod numerem 11 została otwarta pierwsza biblioteka w mieście. Głównym inicjatorem powstania tego typu placówki było Towarzystwo Krzepienia Oświaty oraz Łódzki Oddział Towarzystwa Kultury Polskiej. Przy Pomorskiej 21 znajdował się gmach Towarzystwa Kredytowego Miejskiego w Łodzi.

Najważniejszym obiektem przy ulicy Pomorskiej 46/48 (oprócz gmachu Towarzystwa Kredytowego) była Żydowska Szkoła Rzemiosł „Talmud – Thora”. Pomysłodawcą jej powołania było Żydowskie Towarzystwo Dobroczynności, które aktywnie działało na terenie Łodzi. Szkoła ta odgrywała istotną rolę w kształceniu młodzieży żydowskiej w dziedzinie rzemiosła, będąc ważnym elementem społeczności żydowskiej w mieście.