Ulica Sienkiewicza (na odcinku Tuwima - Nawrot)

Bliskość centrum miasta powodowała, że zabudowa dzisiejszej ulicy posiadała typowo łódzki charakter. Ulokowano tu zarówno reprezentacyjne kamienice (np. kamienica Abrahama Dudaka pod nr 6), fabryki (fabryka Józefa Balle – obecnie budynek Gazety Wyborczej), szkoły (towarzystwo szkół żydowskich pod nr 26 i gimnazjum miejskie pod nr 46). Przy ówczesnej ulicy Dzikiej ulokowano również siedzibę pogotowia ratunkowego (nr 137/141) oraz kilka synagog (m.in. Synagoga Lichtenberga pod nr 9) oraz ewangelicki kościół Św. Jana (obecnie kościół Najświętszego Imienia Jezus).

Warto w tym miejscu dodać, że jeszcze przed zakończeniem pierwszej wojny światowej, bo w roku 1917, ulica uzyskała patrona w postaci noblisty, pisarza Henryka Sienkiewicza.

Nie należy jednak sądzić, że życie ulicy Sienkiewicza koncentrowało się wyłącznie wokół fabryk, szkół i świątyń. Zlokalizowane tu były nie tylko najstarsze łódzkie kino (kino Tatry pod nr 40) ale i Wytwórnia Wódek i Likierów pod nr 52. Spragnieni i wygłodniali mieszczanie odwiedzali Bar Pod Bukietem (Sienkiewicza 25) oraz Cukiernię Warszawską (pod nr 57).

Wszystko to sprawiało, że Sienkiewicza w pełni zasłużyło na swoje miano – „siostrzyczki Piotrkowskiej”.

Ulica Sienkiewicza zyskała nowy chodnik po obu stronach jezdni. Wyremontowane zostały także zjazdy do posesji. Na chodnikach pojawiły się wysokie drzewa, ozdobna zieleń, ławki, stojaki na rowery i kosze na śmieci. Zainstalowano stylowe latarnie oraz podświetlenia koron wybranych drzew. Wydzielono także nowe miejsca do parkowania. Ruch kołowy został uspokojony poprzez wyniesienie jezdni w miejscach skrzyżowań dróg oraz przejść dla pieszych. Ulica jest dostosowana do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. (AS)