To popularna w Łodzi nazwa ul. Edwarda Abramowskiego, biegnącej od skrzyżowania z ul. Sienkiewicza do ul. Kilińskiego. Mierząca około pół kilometra ulica została wytyczona na początku ostatniej dekady XIX w. jako ul. Gubernatorska. Mieszkańcy przez wiele lat potocznie zwali ją „Gubernią”.
Na tyłach posesji po parzystej stronie od 1899 roku znajdowała się fabryka pończoch i rękawiczek Albana Auricha. W kamienicy pod nr 2 mieścił się XI komisariat policji, pod nr 3 – Miejska Szkoła Elementarna nr 16 (potem SP nr 16), pod nr 4 znajdowała się siedziba Stowarzyszenia Teatralnego „Thalia”.
Od lutego 1923 do czerwca 1924 roku mieszkała w kamienicy pod numerem 29 i pracowała w sklepie Helena Kowalska – przyszła św. Faustyna, patronka Łodzi. W 1925 roku władze miasta zmieniły nazwę ulicy, a nowym patronem ulicy stał się psycholog i socjolog Edward Abramowski i od lat powojennych zaczęła upowszechniać się potoczna nazwa ulicy – „Abramka".
W latach 50. powstały sławne „katakumby”, czyli rząd prawie 500 komórek na długości 400 m, które przez lata popadły w ruinę. Okolice „Abramki” nie cieszyły się zbyt dobrą sławą, bo było tam po prostu niebezpiecznie. W ostatnich latach zrewitalizowano część terenu, stare komórki wyburzono, a w ich miejsce powstały pergole i ścianki z prefabrykatów żelbetonowych, a 22 budynki przyłączono do sieci cieplnej.
