Izaak Kamajko był kupcem nieszczęśliwym. Nie szedł mu żaden interes, a imał się wielu. Był i kupcem bławatnym, i handlował starzyzną, a nawet mydłem familijnym i pończochami jedwabnymi. Na żadnym jednak z tych pól handlowej działalności nieszczęśliwy Izaak sukcesu nie odniósł. Przyciśnięty przez okoliczności postanowił więc z rozmysłem wejść na ścieżkę zbrodni. Niejedną noc spędził na detalicznym rozważaniu, jaki to rodzaj przestępczej działalności jest dlań stworzony. Zajęcie się poważniejszymi przestępstwami z punktu odrzucił, był bowiem niewysoki i dość słabowity. Następnie rozważał karierę złodzieja, tu przydałaby się zapewne wątłość jego postury. Szczególnie nocami jego wyobraźnię rozpalała wizja zastania sutenerem.
Kiedy jednak przychodził dzień na drodze tych wszystkich planów stawała bojaźń. Był bowiem Izaak dość tchórzliwy z natury i wizja narażania się na odsiadkę w kryminale wprawiała jego królicze serce w prawdziwe przerażenie. Targany wątpliwościami postanowił w końcu wyjechać do rodziny do Kalisza, aby z nią spędzić zbliżające się właśnie święto Purim.
Miał nadzieję, że słodkie hamantasze – ciastka w formie trójkąta – podawane przez matkę uspokoją jego stargane nerwy niedoszłego przestępcy. Spakował się więc i o świcie 9 marca 1925 roku z jedną walizą w ręku przeciskał się do wagonu trzeciej klasy kolei kaliskiej. Tłum na peronie był ogromny, a waliza ciążyła. Postawił ją więc raz i drugi by dać wytchnienia zmęczonym rękom. W końcu jednak zajął miejsce w wagonie.
Jakież było zdziwienie nieszczęsnego, choć nagle uszczęśliwionego Izaaka, gdy w domu po otwarciu walizy okazało się, że wypchana jest ona nie ubraniami, ale trzynastoma tysiącami złotych polskich w gotówce. Bystry Izaak domyślił się od razu, że w dworcowym ścisku musiało dojść do przypadkowej zamiany walizek
Zdziwienie Izaaka wzrosło po wielokroć, gdy następnego dnia przeczytał na trzeciej stronie Expressu Wieczornego Ilustrowanego, że dwóch kupców bezpośrednio po wyjściu z pociągu kaliskiego i umówieniu dorożki na Karolewską padło ofiarą zuchwałego napadu. Otóż wedle nich trzech zamaskowanych bandytów z rewolwerami obrabowało ich z walizki zawierającej akurat trzynaście tysięcy złotych.
– Nu, Icek, ty nie jesteś jeden bandyta. Ty jesteś trzech bandytów – powtarzał sobie cicho kręcąc głową z podziwu dla własnej podświadomej zuchwałości.
