Najsłynniejszym mieszkańcem kamienicy przy ulicy Kamiennej 2 był bez wątpienia Leon (Lutzer) Weintraub (ur. 1926 r.). Urodził się w biednej żydowskiej rodzinie. Jego ojciec był tkaczem, zmarł w nieco ponad rok po narodzinach Leona. Na matkę małego Leona spadł obowiązek utrzymania pięciorga dzieci. W tym celu przeprowadziła się na ulicę Kamienną 2, gdzie założyła niewielką pralnię. W tym czasie ulica żyła plotkami o zmarłym w tajemniczych okolicznościach przed czterema laty robotniku Ferdynandzie Keterlingu. Pogłoski mówiły, że padł on ofiarą trucizny. Nieco później ciemne podwórka Kamiennej tętniły opisami napadów na kilka sklepów monopolowych w okolicy, w wyniku których zniszczono lub ukradziono znaczne zapasy spirytusu i wódki.
Wśród zapachu mydlin i bandyckich opowieści dorastał mały Leon Weintraub. Po latach wspominał: żyliśmy bardzo skromnie. Nasze mieszkanie to były dwa maleńkie pomieszczenia z przepierzeniem do przyjmowania bielizny. Tuz za nim stały stoły, które w nocy pełniły funkcję łóżek dla sióstr, a ja z mamą spaliśmy w tym drugim pomieszczeniu. Już na początku okupacji niemieckiej, zimą 1939 r. Weintraubowie zostali zmuszeni do przenosin do łódzkiego getta. Gehenna Leona Weintrauba prowadziła m.in. przez getto, obozy w Auschwitz i Flossenburgu. Po latach, już jako ceniony lekarz stał się niezwykłym świadkiem Holokaustu.
