Jak donosiła prasa, w roku 1923 w Łodzi prostytucją zajmowało się zawodowo 246 kobiet. Kolejne 340 niewiast podejrzanych było, że uprawianie nierządu stanowi dla nich dodatkowe źródło dochodu. Trzeba przyznać, że było to zajęcie wyjątkowo ponadnarodowe i ponad wyznaniowe; były tu katoliczki, ewangeliczki, prawosławne i żydówki. To co je łączyło, to choroby weneryczne, aż 166 tych „dam do towarzystwa” chorowało na syfilis, rzeżączkę lub inne przypadłości.
I właśnie to jedna z owych „panien wszetecznych”, niejaka Anna Keiser, zamieszkała na Wschodniej 52, stała się przyczyną afery obyczajowej, co się zowie.
Otóż rudowłosa i powabna Anna wpadła w oko Teodorowi Wysockiemu zamieszkującemu w kamienicy naprzeciwko, na Wschodniej 51. Był to mąż poważny, pięćdziesięcioletni, trudniący się drobnym handlem. Ojciec czwórki dziewcząt w wieku szkolnym oraz małżonek suchotniczej i wyjątkowo podejrzliwej Zofii. Mimo choroby z żelazną konsekwencją kierowała ona nie tylko córkami, ale i panem Teodorem – poddając go niemal stałej inwigilacji, czy to osobiście, czy za pośrednictwem sąsiadek.
Trudno było więc w tej sytuacji o poważny romans. Raz czy dwa Wysocki odwiedził wprawdzie Annę w jej buduarze, ale na przeszkodzie częstszych odwiedzin stał brak pieniędzy. Cóż, pani Wysocka, nie była osobą rozrzutną i z wyjątkową skrupulatnością wydzielała mężowi drobne na jego przyjemności.
W tej tragicznej sytuacji zgnębiony Wysocki porwał się na akt desperacki – wyczyścił bowiem szafę małżonki z wszelkich ubrań i bielizny! Nie ma chyba potrzeby dodawać, że wszystkie te fatałaszki zamienił (z zaliczką!) na serię spotkań ze słodką Anną Keiser.
Aby jednak uzasadnić to nagłe bieliźniane zniknięcie, upozorował włamanie oraz powiadomił policję państwową. Do protokołu podał, że wartość ukradzionych ubrań wynosiła okrągłe 500 miliardów marek polskich! Trzeba tu dodać, że choć były to czasy wysokiej inflacji, to suma nadal robiła wrażenie na policjantach. I cała intryga powoli by przyschła, gdyby nie brak rozsądku Anny. Otóż któregoś dnia postanowiła wyjść na spacer w pozyskanej od Teodora Wysockiego sukni. Nie przewidziała jednak, że bystre oko Zofii Wysockiej w mig rozpozna własną garderobę!
Konfrontacja obu pań ściągnęła uwagę nie tylko mieszkańców Wschodniej i Kamiennej. Zofia Wysocka była tak wzburzona, że przybyłemu na miejsce lekarzowi pogotowia jedynie z trudem udało się docucić nieszczęsną córę Koryntu.
Całe sąsiedztwo z okolicy zawierało zakłady, co też spotka pana Teodora po tym, jak wróci do domu.
