Stanisława Kucharska, mieszkanka Pabianic, była wytrawną oszustką i złodziejką. Dwukrotnie trafiła na łamy łódzkich gazet. Pierwszy raz zdarzyło się to, gdy wraz z Abramem Świerkowskim w lipcu roku 1926, została ujęta na gorącym uczynku w czasie włamania na strychu kamienicy pod numerem 26 przy ulicy Kilińskiego. Jak już powiedziano, wina włamywaczy była oczywista, więc oboje trafili do więzień. Po dwóch latach, po opuszczeniu zakładu karnego, Stanisława wpadła na pomysł zuchwałego oszustwa. Otóż 20 lipca 1928 roku w jednym z łódzkich szpitali pojawił się zaskakujący orszak.
Na jego czele kroczyła Stanisława K., która teatralnie trzymała się za brzuch. Obok maszerował jej mąż, dość naiwny – jak mówiono w okolicy – fryzjer. W rękach dzierżył on słusznej wielkości słój, w którym znajdowała się brunatna żaba wielkości pięści mężczyzny. Małżeństwu K. towarzyszyło również kilkoro gapiów płci obojga.
Zdumionym lekarzom pani K. oświadczyła, że nie dalej, jak przed dwiema godzinami urodziła ową żabę. Zdaniem sprytnej oszustki, jej kłopoty z ujętym w słoju płazem zaczęły się przewlekłych bóli brzucha, które zakończył niespodziewany poród.
Zdębiali lekarze nie bardzo wiedzieli, jak pomóc pacjentce aż do chwili, gdy ta oświadczyła z naciskiem:
- Jak panowie doktorzy tacy ciekawi mojej żaby, to poproszę tu szybciutko o sto złotych.
Po tym oświadczeniu wezwano policję podejrzewając oszustwo. O dalszych losach żaby milczą kroniki.
