W okresie międzywojennym na ulicy Wschodniej 38 funkcjonował komisariat V policji. Umieszczono go tu nie bez przyczyny, władze starały się bowiem monitorować nie zawsze uczciwe życie mieszkańców zatłoczonego centrum miasta. Jednym z zapracowanych stróżów prawa był Kazimierz Jóźwiak. Jako rodowity łodzianin dobrze znał wszystkie ciemne zaułki miasta. Na specjalne życzenie swojego przełożonego zrzucał czasem mundur i już po cywilu – jako wywiadowca – starał się dyskretnie odnaleźć przestępców, by ująć ich żelazną ręką i doprowadzić przed oblicze sprawiedliwości.
Nie dalej jak miesiąc temu udało mu się odnaleźć i zatrzymać z pomocą czterech rosłych kolegów sprawców zuchwałego napadu na aptekę Icka Ajznera przy ulicy Dzielnej 14. Jóźwiak aż uśmiechał się z dumy, kiedy o tym myślał, bo przecież aresztowanie na Wschodniej 64 pięciu członków bandy Szlamy Wernera i Anczela Gołąba miało iście filmowy rozmach. Doszło nawet do strzelaniny.
Dlatego i teraz dzielny posterunkowy rozglądał się czujnie. Wtem jego wzrok spoczął na niewysokim, może czternastoletnim, wyrostku, który niepewnie wyszedł z domu numer 23 na Wschodniej. Chłopiec na widok umundurowanego policjanta wyraźnie przyspieszył kroku ściskając worek niesiony pod pachą.
Niezawodny policyjny instynkt Jóźwiaka nie pozwolił mu stać w miejscu na widok takiego zachowania. Puścił się więc czym prędzej za chłopakiem. Zatrzymanie nastąpiło po krótkim pościgu. Jakież było zdziwienie Jóźwiaka, gdy w worku znalazł setki – jak się domyślał – podrabianych biletów do kin, filharmonii i teatrów. Pechowym fałszerzem okazał się Aron Butsztajn, który klął się teraz na życie matki, że żadnych wspólników w tym przestępczym procederze nie miał. Panu posterunkowemu nie pozostało więc nic więcej, jak odprowadzić Butsztajna na komisariat, skąd następnie został odesłany do urzędu śledczego.
Bohaterski Jóźwiak był zadowolony nie tylko z faktu zatrzymania chłopaka, pochwał od przełożonego i perspektywy awansu, który wydał mu się oczywisty po ostatnich sukcesach. Jego radość budziły również dwa bilety do teatru Casino na sztukę „O czem się nie mówi”, które dyskretnie wyjął z worka małoletniego fałszerza i schował w górnej kieszeni kurtki mundurowej. Plakaty na mieście reklamowały sztukę jako „wybitnie sensacyjny, erotyczny dramat życiowy”. Miał więc nadzieję, że panna Lidia Halilowicz, do której od tygodnia smalił cholewki, nie tylko przyjmie zaproszenie do teatru, ale przedstawienie rozpali jej zmysły na tyle, że w końcu ulegnie namowom i zgodzi się z nim solidnie pogrzeszyć.
