Pod numerem 13 na Południowej towarzystwo mieszkało, jak na całej ulicy, mieszane. Choć znajdował się tu np. elegancki gabinet dentystyczny Reginy Gawartin, niemal po sąsiedzku mieszkał kupiec Menachem Ratynowicz, to w gorszych mieszkaniach od podwórka można było też spotkać kelnerkę Mandzię Boguchwał i hafciarkę Sarę Moszer. Jednak powszechną pogardą otoczony był tylko Ajzyk Baum. Był to młodzieniec nader zdolny, jak to mówili w kamienicy, zdolny do wszystkiego. A że od lat młodzieńczych cierpiał na nieuleczalny wstręt do uczciwej pracy, to nikogo nie powinno dziwić, że w szalonym roku 1923 zajmował się zawodowo spekulacją waluty. Przesiadywał wtedy całe dnie w kawiarni u Grycendlera i nielegalnie handlował dolarami. Interes szedł znakomicie, więc żeby zwiększyć skalę działalności przekonał kilkunastu sąsiadów do cichego zainwestowania oszczędności w jego szemrany interes. A trudno się było nie skusić zważywszy, że Ajzyk obiecywał dziesięcioprocentowy zysk każdego miesiąca.
W końcu przyszedł jednak fatalny 23 grudnia 1923 roku. Oj, nerwowo było wtedy w lokalach Grycendlera, Ganca, Komara, „w ciemnych spelunkach gdzie życie wre, tam spekulantów zbiera się chmara, tam czarna giełda gnieździła się”. Czarnorynkowy kurs dolara tego dnia sięgnął niebotycznego poziomu 13 milionów marek, potem nagle się jednak załamał i spadł do 9 milionów. Ci którzy zostali wówczas z nadmiarem dolarów potracili fortuny. Jednym z owych pechowców był właśnie Ajzyk Baum. Stracił on wówczas nie tylko swoje pieniądze, ale i oszczędności sąsiadów, którym z rozbrajającym uśmiechem oświadczył:
– Forsy nie ma i nie będzie, moi mili.
Trudno się więc dziwić powszechnej pogardzie, z jaką spoglądali na niego sąsiedzi.
Nie sposób dziś powiedzieć, co stało się niemal dwa miesiące później. Czy podpity Ajzyk przypadkiem sięgnął po słoik z trucizną na szczury, czy może dosięgnęła go zemsta, któregoś z inwestorów? Dość powiedzieć, że Ajzyka znaleziono martwego, jak nie przymierzając kurs wymiany złotego na sowieckie ruble.
